Ουρολοίμωξη σε ενήλικες και βρέφη

   Οι ουρολοιμώξεις στο ουροποιητικό είναι η δεύτερη σε συχνότητα μετά τις λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού. Παρουσιάζεται τόσο σε βρέφη όσο και σε ενήλικες και των δύο φύλων. Οι λοιμώξεις αυτές οφείλονται σε μικρόβια όπως το κολοβακτηρίδιο, ο πρωτέας, η ψευδομονάδα, η κλεμπσιέλλα και ο σταφυλόκοκκος.

   Τα κυριότερα συμπτώματα της ουρολοίμωξης διαφοροποιούνται με βάση το φύλο και την ηλικία. Κοινά συμπτώματα είναι το άλγος χαμηλά στην κοιλιακή χώρα, επώδυνη ούρηση, η παρακράτηση ούρων, η παρουσία αίματος στο τέλος της ούρησης, αδυναμία και σπάνια συνυπάρχει πυρετός όταν η μόλυνση έχει φτάσει στο ανώτερο ουροποιητικό (οξεία προστατίτιδα, νεφρά κλπ). Η λοίμωξη του ουροποιητικού κατηγοριοποιείται σε μόλυνση στο ανώτερο ουροποιητικό και στο κατώτερο ουροποιητικό. Στο ανώτερο ουροποιητικό είναι η οξεία ή χρόνια πυελονεφρίτιδα, νεκρωτική θηλίτιδα ή ενδονεφρικό απόστημα. Ενώ στο κατώτερο ουροποιητικό είναι οι κυστίτιδες, το ουρηθρικό σύνδρομο για τις γυναίκες ενώ οξεία ουρηθρίτιδα για τους άνδρες. Επίσης όσον αφορά τους άνδρες υπάρχει και η οξεία ή χρόνια προστατίτιδα.

   Η διάγνωση μία ουρολοίμωξης γίνεται στο μικροβιολογικό εργαστήριο, αφού έχουν συλλεχθεί τα ούρα στον ουροσυλλέκτη και αφού έχουμε καθαρίσει καλά την περιοχή με σαπούνι με ουδέτερο ph πριν την λήψη του δείγματος. Στην συνέχεια γίνεται η εξέταση και σε περίπτωση που υπάρχει μικρόβιο γίνεται καλλιέργεια η οποία διαρκεί 24-48 ώρες. Είναι απαραίτητη η καλλιέργεια για την σωστή χορήγηση αντιβιοτικού φαρμάκου το οποίο να στοχεύσει στην επίλυση του προβλήματος η οποία διαφοροποιείται από οργανισμό σε οργανισμό. Η εξέταση αυτή πρέπει να γίνει πριν την λήψη αντιβιοτικών φαρμάκων, σε αντίθετη περίπτωση το αποτέλεσμα είναι εικονικό.

   Για τους μικρούς μας φίλους μέχρι την ηλικία του ενός έτους προσβάλει κυρίως τα αγοράκια όμως μετά το ποσοστό διαφοροποιείται και τα κοριτσάκια γίνονται ευκολότερα θύματα της λοίμωξης αυτής. Αυτό οφείλεται σε μία φυσιολογική για την ηλικία φίμωση που παρουσιάζεται στα αγοράκια, όμως αυτό υποχωρεί κυρίως μετά το πρώτο έτος της ηλικίας τους. Τα παιδιά παρουσιάζουν συχνές ουρολοιμώξεις λόγω ανατομικών ανωμαλιών του ουροποιητικού τους συστήματος όπως κυστεουρητηρική παλινδρόμηση, στένωση ουρητήρα, οπίσθιες βαλβίδες χαρακτηρίζοντας ευπαθές το βρέφος που χαρακτηρίζεται από μία εξ αυτών. Αυτό που θα πρέπει να γίνει αντιληπτό είναι πως η ουρολοίμωξη προκαλείται από τα δικά μας μικρόβια τα οποία προέρχονται από άλλη βλεννογόνο όπως πχ τον πρωκτό και φτάνουν στην ουρήθρα.

   Τέλος, σε όποια ηλικιακή ή όχι ομάδα και αν ανήκουμε θα πρέπει να έχουμε στον νου μας τους τρόπους προφύλαξης από μία ενδεχόμενη ουρολοίμωξη. Κυρίως θα πρέπει να καταναλώνουμε πολλά υγρά, συχνή ούρηση και καθαριότητα με τα κατάλληλα προϊόντα που μπορούμε να βρούμε στο φαρμακείο και συμπληρώματα διατροφής που συμμετέχουν με τα ενεργά συστατικά τους στην πρόληψη τέτοιων λοιμώξεων.